E-bewijs - een aanval op het medisch beroepsgeheim
Een nieuwe EU-verordening vereist het vrijgeven van gevoelige gezondheidsgegevens aan buitenlandse eisers.
Artsen zien dit als een bedreiging voor hun integriteit en pleiten voor verandering.
Gabriela is diepbedroefd. Ze heeft het onlangs uitgemaakt met haar vriend Ignacy toen ze besefte dat hij zijn gewelddadige uitbarstingen niet onder controle kon krijgen. Ze werd zwanger van een van zijn bijna-verkrachtingen. En abortussen zijn in Polen streng verboden. Zelfs terminaal zieke kinderen moeten zo worden geboren dat ze "gedoopt en begraven"Niet met mij", denkt Gabriela. Met geleend geld gaat ze op reis naar Berlijn. Hier vindt ze advies en de mogelijkheid van een abortus - en ze vertrouwt op gegevensbescherming.
Maar de arm van de Poolse rechterlijke macht zal binnenkort langer zijn dan verwacht: volgens de geplande EU-verordening inzake elektronisch bewijsmateriaal zal ze Gabriela's gezondheidsgegevens kunnen opvragen vanuit de cloud van haar abortuskliniek. Het maakt niet uit of ze zichzelf volgens de Duitse wet strafbaar heeft gesteld - de Duitse politie is er niet bij betrokken, maar zij moet officiële hulp verlenen als de aanbieder dit weigert. En aangezien dit pas volledig geldt vanaf een gevangenisstraf van drie jaar, heeft de Poolse staat een prikkel om het delict op een navenant hoog niveau te stellen.
Goed bedoeld
Wat we hier meemaken is geen uitzonderlijk geval, maar een overlapping van twee goedbedoelde systemen, die tot een fatale afloop leidt: aan de ene kant is er de e-evidence-verordening, die moet zorgen voor een snelle en onbureaucratische zoeken naar criminelen in Europa. En aan de andere kant is er de Duitse gezondheidszorg, die haar diagnoses en diensten documenteert in een gestandaardiseerd elektronisch patiëntendossier.
Beide zijn aanvankelijk eervolle zorgen - maar ze gaan niet samen. Omdat het medisch beroepsgeheim de openbaarmaking van patiëntgegevens verbiedt, zelfs niet aan strafrechtelijke onderzoeksinstanties - tenzij daarmee een moord zou worden voorkomen. Zo ziet bijvoorbeeld de Vereniging van Vrije Artsen het beginsel van het medisch beroepsgeheim acuut in gevaar. In a pers verklaring de vereniging schrijft:
"Omdat alle medische gegevens in Duitsland in de toekomst in de cloud worden opgeslagen (...), zijn ze niet langer beschermd tegen snuffelen door andere staten.
tweede gebruik
Artsen ontkomen nauwelijks aan de druk om elektronische patiëntendossiers te gebruiken:
"Vanuit het ministerie van de federale minister van Volksgezondheid Jens Spahn wordt er enorme druk uitgeoefend op de inwonende collega's die om redenen van vertrouwelijkheid nog niet zijn gekomen.telematica infrastructuur (TI)", schrijft de Free Medical Association.
Natuurlijk hoopt medisch onderzoek op grote impulsen en nieuwe businesslijnen van de "gepseudonimiseerde" big data. In feite heeft Spahn altijd niet alleen de overdracht van gegevens voor onderzoeksdoeleinden geëist, maar ook een marktgerichte en individuele evaluatie door zorgverzekeraars, uiteraard zonder toestemming van de betrokkenen. Elke patiënt is daarom onderhevig aan onvrijwillig secundair gebruik door deze spelers - dat is vandaag de dag de status quo.
In der Toestemming van de patiënt van het initiatief voor medische informatica er staat nogal bot:
"Mochten uw gegevens ondanks uitgebreide technische en organisatorische beveiligingsmaatregelen in handen van onbevoegden vallen en ondanks ontbrekende naamgegevens toch naar uw persoon worden verwezen, kan een discriminerend of anderszins schadelijk gebruik van de gegevens voor u en mogelijk ook naaste familieleden niet worden uitgesloten."Betrouwbaar klinkt anders.
Dit is hoe de politiek jongleert met onze meest gevoelige informatie, gezondheidsgegevens. En als medische praktijken verplicht zijn om patiëntgegevens in een cloud op te slaan, maar deze open staat voor toegang door derden, dan is ook het medisch beroepsgeheim in het geding.
toegang
De motivatie voor de toegang is natuurlijk alleen de beste: "Er mogen geen schuilplaatsen zijn voor criminelen en terroristen in Europa, noch online noch offline", aldus vicevoorzitter van de Europese Commissie, Frans Timmermanns. Wetshandhavingsinstanties willen natuurlijk ongehinderd hun werk kunnen doen. Dat dergelijk wensdenken niet strookt met de realiteit van het dark web en versleutelde communicatie - het zij zo. Maar hoe zit het met de grondwettelijke bescherming tegen misbruik, die nu een grote troef is in Europa?
De netwerkproviders zijn verplicht om de gevraagde data binnen zes uur te leveren als de urgentie gepast is, van login en metadata tot content. Ze hebben geen juridische competentie, geen kennis van de zaak en een onderzoek is niet eens gepland. Wat een openbaar aanklager wil, waar dan ook in de EU, zal correct zijn.
Met andere woorden: alle relevante medewerkers van alle gerechtelijke autoriteiten in alle EU-landen krijgen het grootst mogelijke vertrouwen - en in het geval van een eventuele uitbreidingsovereenkomst ook in de VS. Zo wordt een vierogenprincipe afgeschaft, wat natuurlijk omslachtiger is. Hierbij geldt dat de maatregel alleen toelaatbaar en proportioneel hoeft te zijn naar de maatstaven van de uitvaardigende staat, terwijl de uitvoerende staat moet meespelen in dit spel. In sommige gevallen heeft het dus minder bevoegdheden op het eigen grondgebied dan de vreemde staat.
Denk maar aan: er zullen altijd staten zijn die worden bedreigd door populisme of corruptie. Er lopen momenteel procedures tegen Hongarije en Polen wegens schendingen van de rechtsstatelijke normen. "Reclame voor homoseksualiteit" is onlangs in Hongarije verboden. Je zou toch wel een lijst willen hebben van alle mensen die zich solidair tonen met een bepaalde Facebook-inzending. In Polen is het verboden om over deelname te praten Poolse antisemieten over de Holocaust. In Malta is men niet zeker van zijn leven als men over corruptie schrijft, net als in Italië over de 'Ndrangheta. En de namen Puigdemont of Assange staan voor epische schendingen van de burgerrechten door staten als Spanje en Zweden, die in extreme gevallen soms hun fundamentele democratische waarden laten vallen.
Heel wat mensen hebben niet voor niets iets te verbergen en zoeken in het buitenland de bescherming waar ze volgens het EU-Handvest van de grondrechten recht op hebben en die ze in hun land niet kunnen vertrouwen. Voor hen vormt e-bewijs een bedreiging. U kunt dus begrijpen dat de advocaten, doktoren, journalisten of aanbieders blümerant en de EU-functionaris voor gegevensbescherming neemt a grotere betrokkenheid van de exporterende staat. Zelfs het Duitse Ministerie van Justitie leidde in a memorandum an dat journalisten en politieke activisten gevaar lopen. Maar nu is het laat. Na de ratificatie in het EU-parlement in juli is alleen de goedkeuring van de Europese Raad nog in afwachting.
De wereld verandert en een cloud is geen archiefkast
Er zijn nu veel systemen zoals patiëntendossiers. Van ID tot Zoom, van betaaldiensten tot elektriciteitsmeters, van cultuur tot gezondheid - elk gebied van ons leven wordt geleidelijk gedigitaliseerd - met effecten en kruiseffecten die vaak moeilijk te overzien zijn. Traditionele burgerrechtengaranties komen onder vuur te liggen. Zo is de elektronische privacy van brieven niet meer wat de analoge privacy van vroeger was.
De verdediging tegen het verzamelen van gegevens en het verlangen naar toezicht wordt op kleine schaal uitgevochten, door beroepen die vaak nieuw zijn in de uitdaging. Van artsen of psychiaters tot middelgrote dienstverleners tot journalisten. Op de totale rekening het beeld begint echter al te ontstaan dat de transparante burger stap voor stap realiteit wordt - hier en nu. Wie om een gevoelige omgang met gegevens vraagt, komt al snel in een permanente lus terecht: min of meer bruikbare toepassingen leiden in een mum van tijd tot gegevensverzamelingen die in een mum van tijd worden misbruikt.
In Europa hadden we ons voorgenomen het beter te doen. Beter dan de VS met zijn surveillancekapitalisme plus geheime diensten en beter dan China met zijn surveillancetotalitarisme. In Duitsland werd het model der al vroeg toegepast.informatieve zelfbeschikking, in Europa hebben we de "geïnformeerde toestemming", zoals vereist door de AVG.
Rechtshandhaving leeft altijd met een gevoel van machteloosheid tegenover misdaad. Maar ze hebben ook nog nooit zo'n efficiënte manier gehad om in de hoofden van hun doelwitten te turen. Hoe snel en willekeurig dit kan, bepaalt de EU met deze goedbedoelde maar kortzichtige e-bewijsregelgeving.
Het verhaal van Gabriela uit Polen is een fictief voorbeeld, maar in werkelijkheid alleen al treft dit probleem jaarlijks ongeveer 150.000 vrouwen in Polen. Dit is geen kleinigheid.
Bron:
https://hpd.de/artikel/e-evidence-attack-aerztliche-schweigepflicht-19579